Kempo aspecten

zelfverdediging (jitsu-vorm)

Hierbij staat de “zelf-protectie en de effectiviteit” centraal, de techniek is doel. Als zelfverdediging (kunst van overleven) is Kempo zeer effectief. Er wordt hierbij gebruikgemaakt van alle natuurlijke wapens die de mens heeft meegekregen en het gebruik hiervan wordt de Kempoka aangeleerd d.m.v. een zowel fysiek als mentaal harde en doelgerichte training in de meest mogelijk bedenkbare  praktijksituaties. Deze manier van Kempo is erop gebaseerd om de aanval van een tegenstander over te nemen en direkt in zijn aanval deze belager uit te schakelen. Zelfverdediging is niet, zoals in de wedstrijdsport gericht op “sportiviteit”, maar op “radicaal uitschakelen” !

recreactiesport (wedstrijdvorm)

We onderscheiden verschillende manieren om Kempo als sport te bedrijven:

Kempo als wedstrijdsport:

Hierbij gaat het om wedijver, spelmoment, spelregels en prestatie. Men moet het niet verwarren met “straatvechten“ of pure zelfverdediging, want hier heeft het met veiligheidsregels te maken. Veel gevaarlijke technieken zijn eruit gehaald en daarom heeft wedstrijd-Kempo vaak weinig meer met zelfverdiging te maken. Twee tegenstanders, die van ongeveer gelijke grootte en lichaamsgewicht zijn, proberen op “vriendschappelijke” wijze elkaar in behendigdheid te overtroeven. De Kempo-sport eist van haar beoefenaars een gezond lichaam en een gezonde geest en kan belangrijke karaktereigenschappen zoals moed, zelfvertrouwen, betrouwbaarheid en zelfbeheersing (controle) aankweken en ontwikkelen. Iedere Kempo-beoefenaar dient te streven naar goede manieren, een vlekkeloos gedrag en netheid, zowel in als buiten de ring.

Kempo als recreatiesport:

Hier kan men zowel de do-vorm, als jitsu-vorm als doel hebben. Of gewoon Kempo gebruiken als een manier om het lichaam gezond en fit te houden en als plezier van bewegen.

zelfontplooiing & levenskunst (do-vorm)

Door de lange periode van vrede en binnelandse  stabiliteit en mede a.g.v. de uitvinding van het vuurwapen, heeft de gevechtskunst aan effecitiviteit moete in boeten en ging de Bushido uit noodzaak om zich weerbaar te houden hun training in zelf-protectie langzamerhand meer zien als een individuele verplichting en ontstaat er een training tot zelf-perfectie. De techniek wordt middel. De mentale kant van de training krijgt de overhand en het accent komt te liggen op de “vomende waarde” die de oefeningen voor de beoefenaar hebben en er is een vorm ontstaan die we Budo (martial way) noemen. In tegenstelling tot Bujutsu (combattief systeem voor zelfbescherming), is Budo een ontwikkelde vorm van bujutsu met gebruikmaking van dezelfde wapens en trainingsmethoden, waarbij gestreefd wordt naar zelfrealisatie en zelf-perfectie d.m.v. lichamelijke training. Techniek wordt middel met accent op mentale vorming, zelfdiscipline en de esthetische vorm en aandacht voor houding, hara (energie gebied)en expressie. Het wezen van de Budo-vorm ligt in het gevecht: “Het strijden is niet tegen de ander, maar tegen jezelf” en is levenskunst geworden.

Het gaat om de weg (do), de manier waarop je jezelf bekwaamd (vormende waarde). Zelfrealisatie wordt doel en dit is alleen te bereiken door daadwerkelijke training van lichaam en geest.